Week 22 Home sweet home

Hallo allemaal,

Dit is dan alweer mijn laatste reisverslag van mijn tijd in Nieuw Zeeland. Want ik ben weer heerlijk terug in Bleiswijk. Maar goed de laatste week….

Na aangekomen te zijn in Wellington zijn we opzoek gegaan naar een hostel, wat eigenlijk niet mee veel want de meeste zaten al vol. Maar na een mooie plekje te hebben gevonden, zijn we ’s avonds gaan stappen in Wellington. Het was goed te merken dat het zaterdagavond was, want in vergelijking met de andere keer waren er nu veel meer Kiwi’s en was het goed druk. Hierdoor was het wederom weer snel laat.

De volgende ochtend ben ik lekker een rondje gaan hardlopen door het Mount Victoria park, om het alcohol van de vorige avond er lekker uit te zweten. Onderweg vond ik tussen de heuvels nog een vlak voetbalveldje, wel een knollentuin maar goed er staat twee goals op, dus prima veldje. Zo heb ik na het rondje hardlopen nog even ouderwets een balletje op goal getrapt met Tim.

‘s Middags zijn we verder gaan rijden richting Taupo. Vanwege de drukte onderweg hebben we zondagavond overnacht in Bulls om de volgende ochtend weer op ons gemakkie verder te rijden richting Taupo. Onderweg zijn we ook nog even langs de the Gracity Canyon Bungy gereden, om te kijken of we hier dan eindelijk konden bungyjumpen van een 80m hoge brug. Maar helaas, het lijkt wel of ik niet mag bungyjumpen in Nieuw Zeeland, want het waaide alweer te hard. Teleurgesteld zijn we door gereden naar Taupo.

In Taupo stond de volgende dag een skydive van 15.000 ft. (ruim 4,6 km) op de planning. Het weer was super en gelukkig ging het deze keer wel door, want en paar weken terug was het te slecht weer waardoor we toen niet konden Skydiven. Na een aantal instructies gingen we dan het kleine vliegtuig in, die met veel kabaal opsteeg. En dan zit je ineens op de rand van het vliegtuig en voel je de wind al langs je suizen. Daar ga je dan met een nootgang naar beneden en voor je het weet gaat de parachute uit en hang je te bungelen in de lucht. Maar wat een ervaring was het!!! Zeker een aanraden voor iedereen om te doen!

Maar na nog niet genoeg adrenaline te hebben gehad, gingen we ’s middags nog maar even verder. Want het weer was eindelijk goed en nu kon je in Taupo ook bungyjumpen, dus ja dan hier maar proberen. En JAA het kon eindelijk, helaas was deze bungyjump wel lager, namelijk 47 meter. Maar dat mag de pret niet drukken. Ook dit was super gaaf om te doen, maar om eerlijk te zijn viel het ietsjes tegen na de skydive en bij de andere bungy’s te hebben gekeken. Dit maakte het de mooiste en gaafste dag gedurende de stageperiode, een dag om nooit te vergeten 30 juni 2015.

Nog na aan het genietende van de dinsdag, zijn we woensdag via Rotorua terug naar Oscar en Christine gereden om daar nog een aantal nachtjes te verblijven. Tjaa.. na heel het land af te hebben gestruind en vele souvenirwinkels in en uit te hebben gelopen, had ik nog niks leuks kunnen vinden. Van het vorige bezoek aan Rotorua wist ik dat er veel souvenirwinkels waren en dus moest ik daar dan maar mijn slag gaan slaan. En dat is gelukkig gelukt, maar voorlopig geen souvenirwinkels meer voor mij!

Terug bij Oscar en Christine, leek het alweer snel of we nooit weg waren geweest. Donderdags hebben we de auto uitgeruimd en hebben we hem van top tot teen schoongemaakt voor de verkoop.
Ook moest ik nog een reflectieverslag over mijn stageperiode maken voor school. Hier ben ik vrijdagochtend mee begonnen en heb ik zaterdag voor het grootste gedeelte afgemaakt.
Vrijdagmiddag zijn we nog even teruggegaan naar Van Lier Nurseries, om te kijken hoe de gewassen erbij staan en iedereen gedag te zeggen. En toevallig was het vrijdagmiddag en dus konden zo aan de vrijdagmiddagborrel aanschuiven. De gewassen zagen er weer een stuk beter uit dan voordat we weggingen, het probleem in de nieuwe kas leek verholpen te zijn. Een goed teken dus, ook Theo en Harry waren erg te spreken over de vooruitgang sinds dat wij gekomen waren. Na een gezellig en goed afscheid zijn we terug gegaan naar Oscar en Christine. ’s Avonds kwam Saskia (een kennis van Tim uit ‘s Gravenzande), zij is naar Nieuw Zeeland gekomen voor een jaar. Omdat het vinden van werk nog niet mee viel, hadden Tim en ik geregeld dat ze een paar weekjes bij Van Lier kon werken en bij Oscar en Christine kon verblijven. Zo waren de laatste paar dagen meer Nederlanders in huis dan Nieuw Zeelanders, best wel vreemd eigenlijk maar wel erg gezellig.

Zaterdagochtend heb ik voor de laatste keer een rondje hardgelopen in Nieuw Zeeland.
De volgende ochtend vroeg (zondag) zijn we met de auto naar de car fair geweest. Dit is een soort markt waar je, je auto kan verkopen en kan kopen. Het begint om 8 uur en duurt tot 12. We waren hier aan het begin van de stage ook al geweest, alleen toen om een auto te kopen en nu om hem juist te verkopen. Het was gelukkig droog, maar het was niet erg druk. Gelukkig waren er een mensen geïnteresseerd en om half 12 hebben we de auto voor een leuke prijs kunnen verkopen. En dat was dan me eerste auto, een super waggie!!
In totaal hebben we binnen ongeveer 4 maanden ruim 10.500 kilometer gereden. Maar goed de auto verkocht betekende wel dat we met de trein naar huis moesten. Ben nog weinig keer zo blij geweest dat ik met de trein naar huis moest, want het was toch wel een opluchting dat we hem verkocht hadden voor een mooie prijs. Zondagmiddag ben ik begonnen met het pakken van de eerste spullen.

En dan was het alweer de laatste volledige dag, maandag. Helaas had ik afgelopen nacht erg slecht geslapen en heel veel oorpijn. Dit was best wel even schrikken één dag voordat ik naar huis zou gaan en dus ben ik maar even voor de zekerheid naar de dokter geweest. Na ernaar te hebben gekeken bleek dat ik bacteriële infectie of virus infectie had. Daarom kreeg ik antibiotica en medicijnen mee, maar gelukkig mocht ik wel de volgende dag met het vliegtuig naar huis.
’s Middags hebben we de laatste papieren voor de verkoop van de auto op orde gemaakt. En natuurlijk als laatste lunch een super salade gemaakt en een beginnetje gemaakt met het uitzoeken van de foto’s. Het was dan ook de laatste keer diner met Oscar en Christine. En drie keer raden wat we aten, ouderwets hutspot met rookworst en als toetje pannenkoeken, zo konden we alvast aan het Nederlandse eten wennen!

De volgende ochtend zijn Tim en ik er vroeg uit bed gegaan om gezamenlijk met Oscar en Christine te kunnen ontbijten, want zij moesten op tijd naar werk. En rond 13.00 uur vertrokken we naar het vliegveld om, om 17.10 uur naar ons kleine kikkerlandje terug te vliegen. De vliegreis naar huis verliep een stuk beter als de heen weg. Ik heb lekker veel kunnen slapen, waardoor ik weinig last heb gehad van een jetlag.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen stonden me ouders en zusjes me op te wachten. We hebben even met Tim en zijn familie een bakkie koffie gedronken op Schiphol, waarna we lekker naar huis zijn gegaan.
Zoals sommige misschien door hebben of hebben gemerkt, ben ik een aantal weken eerder terug gekomen dan gepland. De terugreis stond gepland op 25 juli, maar omdat we een maand korter stage hebben gelopen en eerder zijn gaan reizen dan gepland, hadden we eerder het land rondgereisd en alles gezien/gedaan.

Het is weer super om thuis te zijn, lekker eigen bedje, eigen douche, etc. Ik heb een super periode gehad en ik raad ook iedereen aan als je de kans krijgt om naar Nieuw Zeeland te gaan. Het is een super mooi land, met vele verschillende soorten landschappen, van Fjorden tot vulkanische landschappen.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties, want het is super leuk om te horen dat iedereen zo mee leeft en aan je denkt als je aan de andere kant van de wereld zit. Ik hoop dat ik jullie een beetje op de hoogte heb kunnen houden. Ik spreek jullie allemaal binnenkort wel weer!

Tot dan!