Week 20 Cold, but an amazing week!

Hallo allemaal,

Na een mooie week met sneeuw en veel kou heb ik weer even tijd en WIFI gevonden voor het maken van een reisverslag. Inmiddels ben ik na een aantal super ervaringen in Dunedin aangekomen. Dit betekend dat we het meest zuidelijkste puntje gehad hebben en weer verder omhoog gaan reizen.

Maar goed in Queenstown aangekomen zijn we zaterdag, maar even naar het visitor centre geweest, om te kijken want we allemaal wilden gaan doen. Het bleek al snel dat we een kleine week in Queenstown zouden moeten verblijven om alles te willen doen. Zo hebben we gelijk alles maar geboekt en dus een goede week voor de boeg hadden.

Zo zouden we zaterdag dan eindelijk mijn nummer 1 van me bucketlist in Nieuw Zeeland gaan doen, namelijk ‘the Nevis Bungy’. Dit is een bungy jump in een clif van 134 meter hoog. Na alle gegevens ingevuld en ondertekend te hebben, gingen we dan met de bus op weg naar de bungy. De busreis duurde ongeveer 40minuten, waarbij de laatste 15 over een onverharde bergweg. De busreis op zichzelf was al gaaf. Eenmaal bij de bungy jump aangekomen waaide het aardig hard. Toen we het gebouw ingingen, kregen we helaas te horen dat we moesten wachten tot de wind afnam en dat er voorlopig niet werd gesprongen. Na een aantal uur te hebben gewacht werd er besloten dat er niet meer werd gesprongen die dag, helaas! Gelukkig hadden we donderdag nog niets op de planning en konden we het donderdag opnieuw gaan proberen.
Om de teleurstelling maar te vergeten, zijn we ’s avonds even goed gaan stappen in Queenstown.

Na de teleurstelling van zaterdag, stond er zondag weer wat leuks op de planning namelijk SNOWBOARDEN! Het wintersport seizoen was zaterdag gestart en zo konden wij de tweede dag van de opening (zondag) gelijk van start. Omdat de gebieden hier niet zo groot zijn als ik gewend ben in Europa, hadden we gekozen om drie dagen te gaan snowboarden in twee verschillende gebieden.
We hadden gekozen om één dag te gaan snowboarden in Cornet Peak en twee dagen in Cordrona. We startten zondag in Cornet. Het is alleen niet dat je met een gondel de berg opgaat en kan gaan boarden, zoals in Europa. Want hier word je met een vrachtwagen, die is omgebouwd tot bus, via een steile bergweg naar de liften gebracht. Naja liften….., het waren maar twee liften die open waren en één lift was gesloten. Het was dus maar een berg met een aantal afdalingen. De sneeuw bovenop was goed, alleen onderin was het erg ijzig. Helaas moesten we ook nog een bezoekje brengen aan de EHBO, want Tim was gevallen en had een goede wond op zijn gezicht zitten.

Net als zondag stond maandag weer rond 6 uur de wekker, want de bus vertrok weer vroeg naar het skigebied. Dit keer Cordrona, Cordrona was ongeveer 50 kilometer rijden, de eerste 20 schoten aardig op maar daarna moesten we nog 27 kilometer over een bergpass, waarvan ruim 10 kilometer onverhard. Dit was erg gaaf om keer mee gemaakt te hebben. Eenmaal bovenaan de berg aangekomen te zijn sneeuwde het goed en was het zicht helaas minder. Maar door de sneeuwval was de sneeuw erg goed. Dit gebied heeft ongeveer 4 grote liften, waarvan er 3 open waren. Gelukkig kan je in dit gebied goed buiten de pisten snowboarden en omdat het pas net open was, hadden nog weinig mensen dit gedaan, dus genoeg mooie tiefsneeuw.
Maandagavond stond de Pub Crawl op het programma. Zo gingen we met een grote groep allemaal pubs langs en met als hoogte punt de ice bar, waar alles van ijs was inclusief de glazen waaruit gedronken werd.

Na maandagavond tot in de late uurtjes door te zijn gegaan, ging de wekker dinsdag wel weer erg vroeg. Maar goed wel voor een goede reden. Dinsdag was het weer een stuk beter op de berg, de zon scheen en de sneeuw was erg goed. Dinsdag hebben we een groot deel van de dag door gebracht in het funpark, want de paar pistes kende ik ondertussen wel aardig uit me hoofd.

De volgende activiteit was een day-tour naar de Milford Sound. Ook toen (woensdag) stond de wekker weer vroeg want om kwart voor 7 vertrok de bus al richting Milford Sound. Het was een 5 uur durende busrit met tussenstops op mooie plekken in het natuur gebied. Aangekomen in de Milford Sound zijn we op een bootcruise geweest. De boot voer ons door de super hoge en mooie fjorden van de Milford Sound. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe groot het gebied is, ook zagen we weer een aantal zeehonden. Waarna weer een lange terugreis naar Queenstown te wachten stond. Uiteindelijk hebben we erg veel geluk gehad, want donderdag gingen de tours naar de Milford Sound niet door, omdat er meer dan een meter sneeuw was gevallen in het gebied.

Donderdag was het eindelijk weer zo ver, hopelijk gaat de bungy dit keer wel door. Maar helaas, het regende en in de bergen sneeuwde het gigantisch. Hierdoor ging ook vandaag de bungy niet door. En omdat de komende dagen slecht weer voorspeld werd, werd ons aangeraden om beter vandaag nog door te rijden richting het zuiden dan morgen. Want er lag nu al sneeuw op de weg en dat zou de komende dagen waarschijnlijk nog meer worden. Helaas kon ik daardoor mijn activiteit die ik het liefst wilde doen niet kunnen doen!! En zijn we donderdag door gereden naar Incargill, onderweg viel het gelukkig mee hoeveel sneeuw er op de weg lag, de omgeving was voor de rest wel mooi wit gekleurd.

Na Incargill zijn we vrijdag door gereden naar Bluff, het meest zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Het weer was erg slecht, veel regen, wind en erg koud. Daarom zijn we daarna weer teruggereden naar Incargill. De stad valt erg tegen, het lijkt wel verlaten en alles ziet er oud en slecht onderhouden uit. Helaas moesten we hier een nacht verblijven in een hostel, wat erg ouderwets en koud was, om de volgende dag bij Alfons Zeestraten langs te gaan.

We waren vrijdag al langs het bedrijf van Alfons Zeestraten gereden, het bedrijf viel al snel op tussen de kleinere bedrijf. Eenmaal zaterdag aangekomen hebben we eerst in huis een kopje koffie gedaan, waarna we met de auto een rondje zijn gaan rijden over het bedrijf. Mwahh bedrijf….., kan beter zeggen drie bedrijven. Want het melkveebedrijf is opgedeeld in drie vestigingen in een omgeving van ongeveer 1.200 hectare. Naast de 1.200 hectare die hij in eigendom heeft, huurt hij nog ongeveer 200 hectare bij. Het bedrijf telt ongeveer 2.500 koeien, een gigantisch bedrijf dus, en dan heb ik het nog niet eens over het machinepark gehad. Tijdens de rondleiding heb ik gelijk al geholpen met een aantal werkzaamheden die gedaan moesten worden, zoals het overjagen van de stieren, omjagen van koeien, etc. Alfons bood ons aan om in één van de vele huizen die bij het bedrijf horen te overnachten. Ook hebben we Theo (medewerker) leren kennen, waarmee we ’s avonds met een aantal andere in een plaatselijke kroeg wat hebben gegeten en een aantal bier hebben gedaan. Theo vroeg mij en Tim of we zin hadden om de volgende dag mee te helpen op het bedrijf.

Zo zijn we zondag vroeg opgegaan om een dagje te werken. Vanwege de winter en de vele koeien op stal is dagelijks, de hele dag iemand bezig met het voeren. Hierbij hebben we Theo geholpen en daarnaast heb ik nog een aantal transport klusjes gedaan. Op het bedrijf wordt hoofdzakelijk met Fendt’s gewerkt en niet zomaar de kleinste, types als de 930, 927, 828 etc. in totaal 7 stuks. Een hele ervaring om een keer mee te werken op zo’n groot bedrijf met zulke machines, iets waar je als kleine jongens van droomt. Ook die avond konden we weer in het huis slapen.

De volgende morgen hebben we nog een bak koffie gedaan bij Alfons, waarna we bij Triflor langs zijn geweest. Theo had ons in contact gebracht met een Nederlander die daar werkt en ook hier kregen we een rondleiding over het tulpenbedrijf, die sinds een aantal jaar ook pioenrozen teelt.
Na een interessante rondleiding zijn we ’s middags doorgereden naar Dunedin.

Het is weer een heel verslag geworden. Sorry dat die zo lang is geworden. Ik maak hier zo veel mee, wat het moeilijk maakt om het kort op te schrijven.
Het is te hopen dat het wel wat warmer gaat worden en stopt met sneeuwen, want anders zullen we onze reis aan moeten passen, omdat de wegen niet bereikbaar en gesloten zijn door de vele sneeuwval.

We gaan het zien hoe het gaat lopen en jullie horen van me!

See you,